O swoim dzieciństwie, okupacji czy życiu po wojnie jubilatka mogłaby opowiadać godzinami. I pamięta niemal wszystkie szczegóły, mimo że właśnie skończyła 101 lat.

Adela Porosło z domu Nieduziak urodziła się 17 czerwca 1913 roku w Sierszy. Życie jej nie oszczędzało. Rodziców straciła w bardzo młodym wieku. Jej ociec zginął tragicznie w Elektrowni Siersza, gdy miała zaledwie 6 lat. Dwa lata później zmarła jej mama.
- Od gwoździa w bucie dostała zakażenia – opowiada 101-latka.

Na świecie została niemal sama. Zamieszkała w Krakowie, gdzie pracowała jako opiekunka. W wieku 17 lat wyszła za mąż. Urodziła trzy córki i syna. To nie był dla niej łatwy okres. Była wojna. Trafiła do niemieckiego obozu zagłady Auschwitz. Gdy okupacja się skończyła, wróciła do Sierszy.

- Dach mi przeciekał. Poszłam do Trzebini, by kupić trochę papy. W sklepie nic jednak nie było. Napisałam więc do prezydenta Bieruta i przydział na materiały budowle dostałam – wspomina jubilatka. Mimo sędziwego wieku, pamięć ma znakomitą. O swoim życiu mogłaby opowiadać godzinami.

Była zaradną kobietą. Także aktywną i bardzo pracowitą. Gdy mąż ją zostawił i została sama z czwórką dzieci, był czas, że pracowała na dwóch etatach, by utrzymać rodzinę i zakończyć budowę domu.

- Nie miała łatwo w życiu. Nigdy się jednak nie poddała – podkreśla jej córka Krystyna, która na co dzień opiekuje się mamą.

- Trochę już nie dosłyszę. Dlatego modlę się, by czasem wzroku nie stracić – mówi pani Adela, która wciąż czyta gazety bez okularów. Lubi też oglądać telewizję. Czas spędza z bliskimi. A ma ich naprawdę wielu. Poza dziećmi, doczekała się 9 wnuków, 20 prawnuków oraz 2 praprawnuków.
(AJ)