Nie masz konta? Zarejestruj się

Ludzie

Ambitny aktor drugiego planu

04.02.2009 16:06 | 0 komentarzy | 5 117 odsłon | red
Od dzieciństwa pochodzący z Chrzanowa Franciszek Targowski marzył o karierze aktorskiej. Pod koniec lat dwudziestych ubiegłego stulecia zaczął powoli spełniać to marzenie, zostając pracownikiem Teatru Powszechnego Domu Żołnierza Polskiego w Krakowie, gdzie był m.in. inspicjentem.
0
Ambitny aktor drugiego planu
Franciszek Targowski. Zdjęcie ze strony www.filmpolski.pl
Wiesz coś więcej na ten temat? Napisz do nas

Franciszek Targowski (1908-1980)

Od dzieciństwa pochodzący z Chrzanowa Franciszek Targowski marzył o karierze aktorskiej. Pod koniec lat dwudziestych ubiegłego stulecia zaczął powoli spełniać to marzenie, zostając pracownikiem Teatru Powszechnego Domu Żołnierza Polskiego w Krakowie, gdzie był m.in. inspicjentem.

Jednocześnie uczył się w Miejskiej Szkole Dramatycznej. W następnych latach grę na deskach krakowskich teatrów godził z pracą urzędnika składnicy mundurowej. Podczas okupacji zajmował się handlem. Brał też udział w jawnych występach teatralnych w Krakowie i na prowincji. W 1943 roku został chórzystą Filharmonii Generalnego Gubernatorstwa.

Po wojnie wrócił do uprawiania zawodu aktora. Grał głównie w teatrach krakowskich: Polskim Teatrze Objazdowym, Teatrze „Wesoła Gromadka” (z którym pod koniec lat czterdziestych związał się na blisko ćwierć wieku i grał w nim aż do przejścia na emeryturę, czyli do 1971 roku), Teatrze „Siedem Kotów” oraz Teatrze im. Słowackiego. Przez sezon występował na deskach Teatru Ziemi Rzeszowskiej, skąd na dwa lata przeniósł się do krakowskiej operetki.

Franciszek Targowski ma na koncie wiele ról. Młoda publiczność „Wesołej Gromadki” oglądała go m.in. w „Robin Hoodzie” (zagrał Szeryfa Nottingham), „Balladynie” (Pustelnik) i „Chacie Wuja Toma” (Pan Shelby). Widzowie zapamiętali też kilka jego kreacji w Teatrze Powszechnym TUR w Krakowie. Szczególnie Tytusa Dungeona w „Uczniu diabła” Shawa oraz Doktora w „Rodzinie Rakuskich” Marii Morozowicz-Szczepkowskiej. W Teatrze im. Słowackiego w Krakowie stworzył kilka ciekawych, drugoplanowych ról, w tym Glebisza w „Portrecie generała” Juliusza Wirskiego.

Jego filmografia obejmuje trzy obrazy. W „Polskich drogach” zagrał Profesora UJ. W biografii Mikołaja Kopernika obsadzono go w roli Jana z Głogowa, wykładowcy Akademii Krakowskiej. Zagrał też niewielką rolę w „Szkicach węglem”, nakręconym w połowie lat sześćdziesiątych dramacie historycznym w reżyserii Antoniego Bohdziewicza. Zmarł w Warszawie w 1980 roku.
(MOR)

Przełom nr 2 (870) 14.01.2009