Identyfikatory dla psów były używane po drugiej stronie Przemszy, na terenie zaboru pruskiego, już w XIX wieku, ale w małych miasteczkach w Galicji rzadko je stosowano.

W Trzebini blaszki przypinane do obroży pojawiły się dopiero w okresie międzywojennym.

Znaczki dla trzebińskich czworonogów wytwarzała poznańska firma L. Bytnera. Ich forma nie była wyszukana: na awersie psia głowa i napis Gmina Trzebinia, na rewersie numer i informacja o producencie. Mosiężne krążki miały średnicę 25 mm. Ten sam wytwórca dostarczał identyfikatory dla wielu innych miejscowości. Podobnie jak w Trzebini, numer psa nabijano na nich ręcznie.
(l)
Przełom nr 30 (1000) 27.07.2011